Granatowiec zwyczajny, zwany też granatem, należy do rodziny granatowcowatych, porasta znaczne obszary strefy klimatycznej, pośredniej między subtropikiem a klimatem umiarkowanym. Granatowiec zalicza się do grupy drzew owocowych, udomowionych na terenie Mezopotamii. Jest rośliną mało wymagającą i zadowala się ubogimi i suchymi glebami. 

Granatowiec dostarcza jadalnych owoców, z których uzyskuje się smaczny i gaszący pragnienie sok. Sok granatu zawiera niewilką ilość witaminy C, cukry, kwas cytrynowy i taninę. Ze względu na swe właściwości ściągające, stosowany jest w niektórych chorobach żołądka. Prócz tego, pity systematycznie i przez dłuższy czas, wykazuje działanie przeciwastmatyczne. Pomocniczo stosuje się go, wraz z innymi lekami, w anginie. Poza tym świeży, nie konserwowany, leczy szkorbut. Trzeba wspomnieć o tym, że pobudza łaknienie i reguluje procesy trawienia. Przeciwskazaniem do zażywania soku granatu jest nadkwaśność, zapalenie błony śluzowej żołądka i chorobę wrzodową. 

Najcenniejszą jednak właściwością leczniczą granatu jest silne działanie przeciwrobacze odwarów z kory. Znajdujące się w niej alkaloidy, peletieryna i izopeletieryna paraliżują tasiemca. Oprócz kory, podobne działanie, tylko o wiele słabsze wykazują także napary z kwiatów granatowca. Napary z kwiatów wykorzystuje się do leczenia biegunek, zaś ze świeżych płatków kwiatów sporządza okłady na stłuczone i spuchnięte miejsca. 

Jedzenie świeżych owoców granatu zalecane jest w przeziębieniach, jako środek przeciwgorączkowy. 

Niezwykle dekoracyjne są kwiaty tej rośliny. Wyrastają na szczytach gałązek i mają piękną jaskrawą barwę.