Masz niedowagę czy nadwagę? Dlaczego lepiej mieć grube pośladki niż brzuch?

Czym jest wskaźnik ciała BMI?

Lekarze i uczeni często używają wskaźnika BMI do klasyfikowania masy ciała i oszacowania ryzyka dla zdrowia związanego z wagą danej osoby. BMI (Body Mass Index) nazywa się czasami wskaźnikiem Queteleta od nazwiska belgijskiego statystyka, Adolphe'a Queteleta, który zaobserwował, że w przypadku osób o normalnej wadze istnieje mniej więcej stały stosunek między masą ciała i podniesioną do kwadratu liczbą oznaczającą wzrost. BMI zakłada, że nie istnieje żadna konkretna idealna waga dla osoby o pewnym wzroście, lecz dla osób o tym samym wzroście jest pewien zakres "zdrowej wagi".
BMI oblicza się, dzieląc wagę osoby (w kilogramach) przez kwadrat jej wzrostu (w metrach). Jeśli np. ważysz 60 kilogramów, a mierzysz 1,7 metra, twój wskaźnik BMI wynosi 21.
60 / (1,7 x 1,7) = 21

---

Oblicz swoje BMI

BMI < 18,5 - niedowaga
BMI 18,5 - 24,9 - zdrowa waga
BMI 25 -29,9 - nadwaga
BMI 30 - 34,9 - otyłość
BMI > 35 - otyłość kliniczna

---

Po co nam obliczanie BMI?

Uczeni i lekarze stosują pomiary BMI do oceny u danej osoby ryzyka zapadnięcia na pewne, związane z trybem życia schorzenia, takie jak choroby serca. Badania wykazały, że u osób o BMI pomiędzy 18,5 a 25 istnieje najniższe ryzyko rozwinięcia się chorób, które mają związek z otyłością, na przykład chorób krążeniowych, dolegliwości woreczka żółciowego, nadciśnienia i cukrzycy. Ludzie o BMI pomiędzy 25 a 30 są narażeni na umiarkowane ryzyko zapadnięcia na te choroby, podczas gdy ci o BMI ponad 30 narażeni są w stopniu najwyższym.

Bardzo niskie BMI również nie jest pożądane. Osoby o BMI poniżej 18.5 mogą doświadczyć innych problemów zdrowotnych, takich jak problemy z oddychaniem, niektóre nowotwory i komplikacje metaboliczne.

Zarówno w przypadku osób o BMI poniżej 18,5, jak i tych o BMI powyżej 30 istnieje zwiększone ryzyko przedwczesnej śmierci.

Ograniczenia pomiarów BMI

Z BMI wiąże się pewna liczba ograniczeń. Wskaźnik ten nic nie mówi o budowie ciała, czyli o procentowej zawartości tkanki tłuszczowej i masy mięśniowej. Po prostu podaje pożądaną wagę u przeciętnych osób. Kiedy stajesz na wadze ważysz wszystko - kości, mięśnie, płyny organizmu, a także tłuszcz. Czyli tak naprawdę nie wiemy jacy "tłuści" jesteśmy.

Jak można zmierzyć rozkład swojej tkanki tłuszczowej?

Do oceny rozkładu swojej tkanki tłuszczowej możemy użyć dwóch metod:

1. Stosunek talia/biodra: mierzymy obwód talii i dzielimy go przez obwód bioder. U kobiet (z powodu ich proporcjonalnie większych kości miednicy) powinien on wynosić 0,8 albo mniej. U mężczyzn stosunek ten powinien wynosić 0,95 lub mniej. Na przykład kobieta, która ma w talii 66 cm, a w biodrach 91,5 cm, ma stosunek talii do bioder 0,72 (66 / 91,5).

2. Obwód talii - naukowcy z Royal Infirmary w Glasgow odkryli, że obwód pasa koreluje z ilością tłuszczu wewnątrzbrzusznego i całkowitym procentem tkanki tłuszczowej i jest dokładniejszy niż masa ciała czy BMI, jeśli chodzi o przewidzenie cukrzycy typu 2. Obwód talii 94 cm bądź więcej u mężczyzn oraz 80 cm bądź więcej u kobiet sugeruje nadmiar tłuszczu trzewnego (tłuszczu osadzającego się na narządach wewnętrznych).

Tłuszcz zgromadzony głównie wokół brzucha łączy się z większym ryzykiem dla zdrowia. Gdy zapasy tkanki tłuszczowej stają się zbyt duże, w związku z nadmiernym ciężarem ciała pojawia się stan zapalny, a do krwi trafiają związku chemiczne powodujące powstawanie zakrzepów. Tym samym dla osób o szczupłych nogach, lecz z "brzuchem piwnym" zagrożenie chorobami serca i cukrzycą jest większe niż w przypadku człowieka o tym samym BMI, ale z otyłością wokół bioder i ud. Przykładowo - u mężczyzny, który stosunek talii do bioder wynosi 1,1, ryzyko ataku serca jest dwukrotnie większe, niż gdyby ta proporcja wynosiła 0,95. Najprawdopodobniej przyczyną tych zagrożeń jest duża bliskość tłuszczu wewnątrzbrzusznego i wątroby. Kwasy tłuszczowe z tkanki tłuszczowej trafiają do żyły wrotnej, która biegnie wprost do wątroby. W ten sposób wątroba jest stale atakowana krwią bogatą w tłuszcze, co pobudza zwiększoną syntezę cholesterolu. A wysoki poziom cholesterolu we krwi stanowi w przypadku chorób serca główny czynnik ryzyka.

Od dawna wiadomo, że otyłość jest niezależnym czynnikiem ryzyka dla wielu nowotworów, w tym raka piersi, jelit i wątroby. Dzieje się tak dlatego, że tłuszcz w okolicach brzucha uwalnia białka, które pobudzają wzrost złośliwych komórek nowotworowych. Na Uniwersytecie Stanowym w Michigan oraz na Uniwersytecie w Yale zostały przeprowadzone badania w tym kierunku. Naukowcy skupili się na trzewnej tkance tłuszczowej, która pokrywa narządy wewnętrzne. To właśnie tłuszcz trzewny prowadzi do większego obwodu talii i większej ilości tłuszczu na brzuchu. Badacze odkryli, że nadmiar trzewnej tkanki tłuszczowej stymuluje wzrost prawidłowych, zdrowych komórek i może sprzyjać zmianom nowotworowym poprzez uwalnianie białka zwanego czynnikiem wzrostu fibroblastów-2 (FGF2).



-> Bakterie tuczą
-> Co jeść i jak jeść, żeby stracić na wadze
-> Która dieta działa najlepiej?
-> Zdrowe przekąski
-> Psychologia diety