Na doroczny jarmark do Medyni Głogowskiej na Podkarpaciu przyjeżdża się posłuchać muzyki, popróbować przysmaków regionalnej kuchni, ale przede wszystkim po niezwykle gliniane rękodzieło. Tutejsi garncarze to nie tylko rzemieślnicy, ale prawdziwi artyści. Tradycje ceramiczne okolic Rzeszowa i Łańcuta sięgają połowy XIX wieku. Ludowe przekazy głoszą, że wszystko zaczęło się od książąt Lubomirskich. Oni to, chcąc na zamku w Łańcucie mieć wazy własnych projektów, sprowadzili z Kołomyi sławną wówczas w kręgach garncarskich rodzinę Jurków. A że wyrobisk z gliną odkryto najwięcej w okolicy Medyni, właśnie tam powstało swoiste centrum garncarstwa. Szczytowym osiągnięciem twórców z tamtego okresu są ceramiczne mozaiki, którymi ozdobiono miejscowy kościół parafialny. Praca garncarza nie należała do łatwych. Najpierw należało znaleźć wyrobisko, połem glinę odpowiednio zlasować, ubić w słup, a z niego odcinać tak zwane strużyny, z których można było wytoczyć formę na garncarskim kole.
Glinę najpierw się klusuje, czyli wyrabia podobnie, jak ciasto na kluski. Zaś wytworzenie odpowiedniej formy to już praca dla wytrwałego artysty. Zwieńczeniem jego wysiłków jest moment odsklepienia cepucha, czyli otwarcia pieca z wypalonymi naczyniami. Dziś w Medyni pozostało zaledwie kilka warsztatów garncarskich. Niewiele jest również w sąsiednich miejscowościach. Jak długo będą działały? Nikt nie boi się, że w okolicy zabraknie gliny. Byleby tylko nie zabrakło chętnych do jej lepienia..


Chałupa w Zagrodzie Garncarskiej pochodzi z XIX wieku. Jest celem wycieczek i miejscem warsztatów


Mozaikę na ścianach sklepienia świątyni w Medyni Głogowskiej. Wystrój wnętrza zaprojektował prof. Jan Budziło z Krakowa. Dzięki zapałowi miejscowych twórców, wśród których szczególną rolę odegrała pani Władysława Prucnal, kościół otrzymał ceramiczną mozaikę, zdobiącą prezbiterium, ambonę i chór. Tą samą techniką wykonano stację Męki Pańskiej w bocznych nawach.

Co roku w Medyni odbywa się Jarmark Garncarski.